Ima jedan čovjek koji ne zna svoje ime.
Stvari su za njega vrlo jednostavne i on
Ne odstupa od zamišljene crte koja se
Životom zove. Njegove zatvorene oči motre:
Dijete drži zmaja od papira
Vani se mrači, noćne ptice lete
Vjetar je došao u miru
Ima taj čovjek koji sjedi
U nepogrešivosti
Tko drugi, ili što, dublje može povući.
Ništa nije jače od smrti koja to
Nije, i neće se umoriti dok ne ukloni
Crnilo sipe, plavo neba i crvenu boju
Krvi, okamenjene tigrove pruge
